نخستین نوع بیمه، بیمه باربری دریایی است که به قبل از سده ی نوزدهم بر می‌گردد. مبتکران بیمه باربری کشتیرانان فینیقی هستند. آنها از بازرگانان و تجار وام دریافت می‌کردند و اگر از سفر دریایی خود به سلامت بر می‌گشتند باید طی مدت زمان مشخص اصل پول دریافتی را به همراه سودش به بازرگانان بر می‌گردانند.
اما بیمه به معنای امروزی از قرن چهاردهم میلادی آغاز شد. دین مسیح سودگرفتن را حرام می‌دانست و از طرفی سرمایه داران حاضر نبودند پول خود را بدون سود به کسی قرض دهند و تجار هم نمی‌توانستند بدون وام به تجارت خود ادامه دهند، برای جلوگیری از این مشکل پیشنهاد دادند که بجای دریافت سود، جایزه ای به قیمت همان بهره دریافت کنند.

در گذشته های دور، اولین نمونه های بیمه در ایران باستان یافت شده است.

طبق پژوهش های باستان شناسان و لوح ها و اسناد به دست آمده، که بعضی به زبان پارسی و خط عیلامی است، بنای تخت جمشید فارغ از تمام شگفتی هایش از یک جنبه انسانی نیز نسبت به بناهای هم عصر خود برخوردار است، بر اساس همین الواح و خشت نوشته های کشف شده در تخت جمشید، تمام کسانی که در ساخت این بنای عظیم که نام اصلی اش پارسه می باشد و یونانیان به آن پرسه پولیس می گفتند و بعدها مورخین اسلامی آن را تخت جمشید نامیدند کار می کردند حقوق می گرفتند و در آن روزگاران بیمه بوده اند و جالب اینکه در همان زمان حتی زنان هم در ساخت بنای تخت جمشید سهیم بوده اند.

با این وجود شکل حرفه ای و امروزی بیمه برای اولین بار در سال 1269 هجری شمسی در کشور ما مطرح گردیده است.